Zakładki

Hameln o sobie.

Hameln wraz ze swoimi 60 tys. mieszkańcami jest gospodarczym, kulturalnym i turystycznym centrum krainy górskiej położonej nad rzeką Wezerą (Weser). Hameln zdobyło swój światowy rozgłos dzięki legendzie o Szczurołapie (Rattenfanger- sage). Jednakże swoje bogactwo miasto zawdzięcza dogodnemu położeniu na drodze handlowej wzdłuż rzeki Wezery. Gospodarczy rozkwit przyczynił się do powstania wspaniale przyozdobionych domów, wybudowanych przez zamożnych kupców, którzy w ten sposób dali wyraz swojemu bogactwu. I tak oto Hameln stało się klejnotem epoki renesansu nad Wezerą.

I tak możecie Państwo podziwiać położone obok siebie budowle tego stylu jak np. Rattenfanger- haus (dom Szczurołapa) z 1602 roku z napisem o wyprowadzeniu dzieci, Dempterhaus (dom Demptera) z 1607 r. i Leisthaus (dom Leista) z 1589 r. jak również dwie średniowieczne wieże miejskie z murami miejskimi. Całe centrum Hameln, które ze względu na swoje bogato zdobione i wymalowane we wspaniałe kolory domy mieszczan sprawią wrażenie jednego wielkiego muzeum pod gołym niebem, wciąż pozostają żywym centralnym punktem tego miasta. Zaokrąglone ściany szczytowe i zabudowy z wykuszem przyciągają turystów jak magnes.

Legenda o Szczurołapie

W roku 1284 pojawił się w Hameln dziwaczny człowiek. Był on ubrany w surdut z wielokolorowego pstrego sukna i twierdził, że jest szczurołapem. W zamian za wypłacenie pewnej sumy pieniędzy obiecał uwolnić miasto od wszystkich myszy i szczurów. Gdy mieszkańcy przystali na jego propozycje, Szczurołap wydobył piszczałkę i zaczął na niej grać. Wkrótce ze wszystkich domów wypełzły szczury i myszy i zebrały się wokół niego. Gdy on już uważał, że żadne z nich nie pozostało w swojej kryjówce, wyszedł z miasta i udał się w kierunku rzeki Wezery. Cała zgraja podążyła za nim, wpadła do wody i utonęła w nurtach rzeki. Jak tylko mieszczanie poczuli się uwolnieni od tej plagi, pożałowali obiecanej zapłaty i odmówili jej uiszczenia? Rozgoryczony Szczurołap opuścił miasto z pustymi kieszeniami. Jednakże wrócił on 26 czerwca w postaci łowczego o strasznej twarzy, przystrojonego w czerwony cudaczny kapelusz. W czasie, gdy cały naród zgromadzony był w kościele, odgłos piszczałki zabrzmiał jeszcze raz we wszystkich uliczkach miasta. Wkrótce przybiegły w dużej liczbie, tym razem nie szczury i myszy, lecz dzieci, chłopcy i dziewczynki, począwszy od czwartego roku życia. Szczurołap wciąż grając wyprowadził je przez wschodnią bramę w kierunku góry, gdzie wraz z nimi zniknął. Tylko dwoje dzieci wróciło z powrotem, gdyż się spóźnili, jednakże jedno z nich było niewidome, tak wiec nie zdołało wskazać miejsca, drugie było niemową, a wiec nie mogło nic opowiedzieć. Jeden chłopczyk zawrócił, ażeby wziąć ze sobą sukmanę i w taki oto sposób uniknął nieszczęścia. Niektórzy powiadają, że dzieci zostały wprowadzone do jaskini, z której wyszły dopiero w Siedmiogrodzie (Siebenburgen). Łącznie zaginęło 130 dzieci.
(Według Braci Grimm, "Niemieckie legendy")

Historyczne tło legendy

Szczurołap z Hameln uchodzi za najbardziej znaną na całym świecie niemiecką postać legendarną. Legendę tą przetłumaczono na 30 języków i należy ona do programu standartowego w zajęciach szkolnych. Do dziś nie udało się jej dokładnie wyjaśnić. Przypuszcza się, że najbardziej prawdopodobną wersją jest historia zasiedlenia wschodnich ziem (Śląska, Moraw, Pomorza i Prus). Przy czym chodzi tu o zachęcanie przez szlachtę mieszczan z Hameln do osiedlania się w powyżej wymienionych regionach. Najczęstsze wzmianki dotyczą Hrabiego von Schaumburg, który osiedlił się w okolicach Olmutz (obecnie Czechy). W powyższych przypuszczeniach brany jest pod uwagę fakt, iż w tamtych czasach mieszkańcy miasta określani byli mianem "dzieci miasta". Powiązanie ze "Szczurołapem" mogłoby wywodzić się z często powtarzających się wówczas szczurzych plag, które jednakże zwalczane były bardziej realistycznymi metodami od tej opisanej w legendzie. Te obydwa wydarzenia mogły spleść się z czasem w jedną historię.
Więcej informacji na temat legendy o Szczurołapie uzyskacie Państwo oczywiście w muzeum, w Hameln, znajdującym się pod adresem: OsterstraBe 8 i 9.

Starówka na wyciągniecie ręki.

W Hameln wszystko, co "na pierwszy rzut oka" jest warte zwiedzenia, leży blisko siebie, jest pieszo osiągalne i znajduje się w dosłownym znaczeniu tego słowa, na wyciągniecie ręki.
Serdecznie witamy w naszej pięknej starówce! Z dużym sercem i wysokimi nakładami została ona w latach 1969 i 1993 wzorowo odnowiona i odrestaurowana. Jeśli zajdzie konieczna potrzeba można ją zobaczyć w ciągu jednej godziny. Jeśli jednak ktoś dysponuje dłuższym czasem, będzie miął oczywiście więcej pożytku. Z widoku wspaniałych budowli z piaskowca i muru pruskiego z 16 i 18-go stulecia; z uczucia wędrówki po śladach Szczurołapa; z kojącego powabu małych uliczek; z uroku robienia zakupów w historycznym tle; krótko mówiąc: z atmosfery miasta, którą Państwo będziecie oczarowani.

A dla głodnych, spragnionych lub po prostu tych, którzy uchodzili sobie nogi otwierają się drzwi wielu gościnnych miejsc, a podczas pogodnych dni zapraszają uliczne kawiarenki i bary piwne do spędzenia kilku chwil na powietrzu.

W Hameln tysiące szczurów wskazują Państwu drogę. "Ścieżka Szczurów" poprowadzi Państwa do najważniejszych miejsc godnych zwiedzenia, które dokładniej są opisane (tekst w języku niemieckim i angielskim) na tablicach informacyjnych.

Renesans z nad Wezery.

Jest północnoniemieckim, miłym wariantem poważnego włoskiego tematu architektonicznego: tak można opisać ten specyficzny styl budowlany, który w takiej jednolitości można podziwiać przede wszystkim w Hameln i jego okolicach.

To pojecie ucharakteryzował po raz pierwszy Richard Klapheck w swojej książce pod tytułem "Stara Westfalia". Typowymi znakami rozpoznawczymi tego stylu budowlanego są bogate ornamenty szczytowe z diamentami i wolutami, maskami i pochylonymi głowami, ozdobne listwy z herbami i napisami, a przede wszystkim bogato zdobione zabudowy z wykuszem (Utlucht). Wzorowymi przykładami tego stylu budowlanego są Rattenfangerhaus (dom Szczurołapa), Leisthaus (dom Leista), Stiftsherrenhaus (dom fundatorów), Hochzeitshaus (dom weselny), Dempterhaus (dom Demptera).

Rattenfangerhaus (Dom Szczurołapa) OsterstraBe.

Dom ten został wybudowany w latach 1602-1603 dla radnego Hermana Arendsa. Duża sala podobnie jak liczne, bogate ozdoby frontowej części budynku podkreślają jego reprezentacyjny charakter. Całą przednią cześć pokrywają duże ilości podzielonych na małe części formy ozdobne późnego stylu renesansu z nad Wezery. Swoją nazwę dom ten zawdzięcza napisowi o wyprowadzeniu dzieci.

Stiftsherrenhaus (Dom Kleryków, którzy zajmowali się nadzorem kościelnych instytucji) OsterstraBe.

Wybudowany w latach 1556-1558 dla radnego Fryderyka Poppendiecka. Dom ten charakteryzujący się murem pruskim i bogato zdobioną krawędzią okapu posiadał  w początkowej wersji cztery piętra. Ponadto jego fasada sprawia wrażenie zachowanej w swojej pierwotnej formie. Rzeźby widoczne na ukośnych wspornikach, tzw. knagach' tworzą główną cześć ozdobnych wizerunków.

Leisthaus (Dom Leista) Muzeum OsterstraBe.

Wybudowany w latach 1585-1589 dla kupca Gerarda Leista. Nad kondygnacją przeznaczoną na magazyn znajduje się dziwaczny. w formie zygzaka szczyt z wolutą. Szeroki dwupiętrowy wykusz jest przedzielony gzymsami pozostałej fasady. We wnęce szczytowej zwieńczenia wykuszu stoi pod wiszącą muszlą silnie wyrazista Lukrecja.

Hochzeitshaus (Dom weselny) OsterstraBe.

Ta potężna sala do odbywania zabaw została wybudowana dla mieszczan w latach 1610 do 1617 przez samorząd miejski. Ta budowla renesansowa odznacza się potężną jednolitością, wysokimi szczytami wolutowymi na stronach czołowych, i trzema okazałymi poprzecznymi izbami w konstrukcji dachowej wschodniej części okapu. Pod bogato ozdobionymi ścianami szczytowymi poprzecznych izb usytuowane były furty wejściowe do winiarni, wagi miejskiej i apteki. Tutaj także prowadził swoja działalność odkrywca morfium Fryderyk Wilhelm Serturner. W zachodnim, przednim, rogowym pokoju położonym na pierwszym piętrze miała się odbyć zimą 1630/31 r. pamiętna narada Tillego wraz z jego oficerami, podczas której zapadła decyzja szturmu twierdzy Magdeburskiej.

Dempterhaus (Dom Demptera) przy rynku.

Dom ten został wybudowany w latach 1607-1608 dla burmistrza Tobiasza von Deventer (lub Dempter). Dwie kondygnacje wykonane są z wykuwanego kamienia, które przeplata się z gładkimi smugami muru. Ponad bramą monumentalną z lukiem półkolistym znajdują się dwa herby. Trzecie piętro i ściana szczytowa odznaczają się bogato rzeźbionym murem pruskim. Elegancki wykusz wraz z jego osobliwym zwieńczeniem podkreśla i tak już bardzo żywy obraz fasady z piaskowca.

Dalsze osobliwości

Marktkirche St. Nikolai (Kosciół rynkowy św. Mikołaja Przy rynku).
Ten około 800 letni Dom Boży został w 1945r. na wskutek ostrzału altyleryjnego prawie doszczętnie zniszczony. Odbudowa w latach 1957 i 1959. Godne zobaczenia jest miedzy innymi okno mozaikowe przedstawiające Szczurołapa znajdujące się na południowej stronie kościoła.

Burgerhus (Dom mieszczanina)

KupferschmiedestraBe (ul. Kotlarska). Ten atypowy dom z przelotową sienią (portal wejściowy i tylny wyjazd są ukośnie przesunięte) został wybudowany około 1560 roku. Przez długi czas służył jako browar. Budynek ten odznacza się swoimi wspaniałymi kolorami i bogatym zastosowaniem typowych motywów renesansowych w murze pruskim.

Munster St. Bonitatius (Katedra św. Bonifacjusza)

Przy starym moście przez Wezerę. Najstarsza zachowana częścią budowli jest Krypta romańska z około 1120 roku. Po licznych przebudowach, których początek sięga drugiej polowy 13-go stulecia, powstała z wolna dzisiejsza postać kościoła krytego z nierówno szerokimi nawami.